Urodził się w mieście Proszowice około roku 1453. Na Chrzcie świętym otrzymał imię Stanisław. Imię Rafał dano mu później w Zakonie. W roku 1467 zapisał się na akademię krakowską. Po ukończeniu studiów przywdział habit św. Franciszka w zakonie oo. Bernardynów. Dla wybitnych zalet umysłu i charakteru powoływano Go na odpowiedzialne stanowiska w zakonie. Czterokrotnie sprawował urząd prowincjała (1506-1509;1514-1517;1526-1529;1532 -1534). Przyczynił się wydatnie do tego, że 2/3 ofiar, jakie wierni składali z racji głoszonego przez Bernardynów jubileuszu Męki Pańskiej w Polsce (1509 -1516), za zgodą Stolicy Apostolskiej przeznaczono na obronę Kresów Wschodnich. Przy całej aktywności Sługi Bożego Rafała z Proszowic - był równocześnie świętym. Odznaczał się gorącym nabożeństwem do Męki Pańskiej i Eucharystii. Na cześć Matki Najświętszej codziennie odmawiał „Godzinki Z wielką pokorą spełniał nie raz najniższe posługi. Uważał się za najniegodniejszego grzesznika przed Bogiem. Wizytując klasztory wielkopolskie zimą 1534 roku, ciężko zachorował Czując zbliżającą si śmierć poprosił by go zawieziono do Warty. Chciał oddać Bogu ducha u stóp Matki Bożej Wniebowziętej, na której cześć kośció bernardyński w Warcie został ufundowany. Zmarł w dniu 26 stycznia 1534 roku. Pochowano Go w podziemiach kościoła klasztornego. Bezpośrednio po śmierci rozpoczął się kult świątobliwego Zakonnika. Do Jego grobu przybywali ludzie z ziemi sieradzkiej, łęczyckiej, kaliskiej. Miasta Koźmin, Piotrków Trybunalski, Wieruszów, Chocz, Sieradz, Kalisz, Łęczyca, Parzencew, Proszowice przysłały swoje wota dziękczynne do Warty za uratowanie od nieszczęść i klęsk żywiołowych. Dnia 11 listopada 1640 roku arcybiskup gnieźnieński Jan Lipiński, prymas Polski dokonał podniesienia relikwii Sługi Bożego Rafała nazywajc Go Błogosławionym. Umieścił je w ozdobnym marmurowym sarkofagu w kościele klasztornym w Warcie. Modlimy się obecnie o rychłą beatyfikację i kanonizację naszego Niebieskiego Orędownika przed Bogiem. Po śmierci o. Rafała z Proszowic spodobało się Najwyższemu obdarować tego świętobliwego kapłana mocą wyższą. Wiele osób sposobem cudownym,  za pomocą i przyczyną jego, otrzymało łaski i w ciężkich troskach życiowych pocieszenie, jakie udzielać ludziom, jest tylko własnością nieba. Podania miejscowe i liczne zapiski kronik klasztornych świadczą o bogatym wstawiennictwie ojca Rafała nad ludem wiernym - w tym, między innymi 20 osób z zarazy niedługo po śmierci swojej uzdrowił. Ufni w potężne wstawiennictwo błagajmy Boga o ratunek: